بنى امیه را مهلتى است که در آن مىتازند ، هر چند خود میان خود اختلاف اندازند . سپس کفتارها بر آنان دهن گشایند و مغلوبشان نمایند [ و مرود مفعل است از « ارواد » و آن مهلت و فرصت دادن است ، و این از فصیحترین و غریبترین کلام است .
گویى امام ( ع ) مهلتى را که آنان دارند به مسابقت جاى ، همانند فرموده است که براى رسیدن به پایان مىتازند و چون به نهایتش رسیدند رشته نظم آنان از هم مىگسلد . ] [نهج البلاغه]
